گزیده‌ای از احوال امام حسن عسکری علیه السلام
دکتر محمد مهدی رضایی (احسان)
کارشناس فرهنگی دفتر نهاد نمایندگی مقام معظم رهبری در دانشگاه شهید بهشتی بهشتی
ولادت با سعادت امام حسن عسکری علیه السلام در ماه ربیع الثانی سال 232 هجریدر شهر مدینه بوده است، اما بعضی مورخان، تاریخ‌های دیگری نیز ذکر کرده‌اند. نام شریفش«حسن» و کنیه‌اش «ابومحمد» و مشهورترین القابش «زکیّ» و «عسکری» است.
دوران عمر 28 – 29ساله آن جناب را می‌توان به سه دوره تقسيم کرد:
دوره اول: 13 سال زندگی آن حضرت در مدينه.
دوره دوم: 10سال در سامرا پیش از امامت.
دوره سوم: نزديک 6 سال امامت در سامرا. در این دوره با آنکه امام (ع) جز با شیعیان خاص خود رفت و آمدی نداشت، اما دستگاه خلافت عباسی برای حفظ آرامش خلافت خود، طی سه سال ایشان را محبوس و محصور و مردم را از معاشرت با او منع می‌کرد.
در قدرت علمي امام عسکری (ع) بسیار گفته‌اند؛ از جمله اینکه يعقوب بن اسحاق كِندي - فيلسوف بزرگ عرب كه دانشمند معروف ايراني ابونصر فارابي شاگرد مكتب وي بود - در مناظره با آن حضرت درماند و كتابي را كه در رد قرآن نوشته بود سوزانيد و بعدها از دوستداران و پيروان آن حضرت گردید.شیخ مفید و دیگران روایت کرده‌اند: زندانبان آن حضرت صالح بن وصيف – که از طرف بنی‌عباس مأمور بود زندان را بر آن حضرت سخت بگیرد - دو غلام خشن را بر امام گماشته بود؛ اما آن دو غلام که خود از نزديک ناظر احوال و اعمال امام (ع) بودند تحت تأثير ایشان قرار گرفته، اهل نماز و روزه و عبادت‌های طولانی شده بودند. خلیفه امر کرد آنها را احضار کنند؛ و سرزنش و توبیخ‌شان کرد. آنها در پاسخ گفتند: اين مرد، روزها روزه‌دار است و شب‌ها تا بامداد به عبادت و راز و نياز می‌گذراند و با کسی سخن نمي‌گويد؛ هر گاه به ما نگاه می‌کند بدن ما می‌لرزد و از هیبت او درمی‌مانیم...
(نک: قمی، شیخ عباس، منتهی الآمال _ جعفریان، رسول، حیات فکری و سیاسی امامان شیعه)
آری، بی‌مهری امت پیامبر (ص) با یادگاران او آنقدر ادامه یافت تا به هجران چکیده امامت مبتلا شدند و خداوند خواست تا زمین خدا از حجت او خالی نماند!
بارالها به درگاه تو شکایت می‌کنیم از فقدان پیامبرت و از غیبت امام‌مان و بسیاری دشمنان و کمی تعدادمان و فتنه‌های سخت بر ما...