جلوگیری از دستیابی افراد غیر‌مجاز به‌ اطلاعات حساس از مهم‌ترین چالش‌ها در‌ زمینه توزیع اطلاعات در اینترنت است. با‌ توجه به‌ اهمیت این موضوع و در‌ حقیقت برای عبور از مرحله سنتی و رسیدن به‌ مرحله دیجیتال، رمز‌ کردن اطلاعات به‌منظور حفاظت و صیانت از‌ اطلاعات اهمیت بسیار زیادی دارد. امنيت اطلاعات بمثابه ساختمان رفيعی‌ است که خشت اول آن بر‌ الگوريتم‌های رمزنگاری استوار شده‌است. بنابراین آشنایی با‌روش‌های رمزنگاری امروزه ضروری به‌نظر می‌رسد. به‌طور خیلی ساده رمزنگاری یعنی به‌هم ریختن داده‌ها به‌گونه‌ای که برای افراد غیرمجاز تشخیص داده‌های اولیه از روی آن امکان‌پذیر نباشد. در‌ حقیقت علم رمزنگاری علمی‌ است که با‌ استفاده از تکنیک‌های ریاضی، به‌ بررسی و شناختِ اصول و روش‌های انتقال یا ذخیره اطلاعات به‌صورت امن می‌پردازد، با‌ این فرض که مسیر انتقال اطلاعات و کانال‌های ارتباطی و همچنین محل ذخیره اطلاعات ناامن باشد. از مهم‌ترین اهدافی که در رمزنگاری دنبال می‌شوند می‌توان به‌ امنیت داده‌ها (به‌ معنی غیر‌قابل استفاده بودن داده‌های ارسال‌ شده برای افراد غیرمجاز)، احراز هویت کاربران (جلوگیری از جعل هویت)، احراز اصالت و یکپارچگی اطلاعات (به‌ معنی اطمینان از عدم تغییر پیام‌ها) و عدم انکار (به‌ معنی ایجاد تعهد و الزام نسبت به‌ تراکنش‌های انجام‌ شده) اشاره‌ کرد.
ضرورت حصول این اهداف به‌منظور ایجاد امنیت و حفاظت از اطلاعات ذخیره‌ شده و مبادله‌ شده در فضای مجازی، برنامه‌ریزی و تربیت کارشناسانی را که در این حوزه تخصص داشته باشند تا بتوانند به نحو موثری نیازهای کشور را پاسخگو باشند دو‌چندان نموده است. با‌ توجه به‌ تاسیس پژوهشکده فضای مجازی در دانشگاه شهید بهشتی و تمرکز این پژوهشکده بر‌ مطالعات مربوط به‌ حوزه فضای مجازی و همچنین امکانات و متخصصینی که این پژوهشکده در اختیار دارد، گروه امنیت شبکه و رمزنگاری با‌ تمرکز بر‌ آموزش و پژوهش در‌ زمینه شبکه و رمزنگاری به‌وجود آمده است، تا با‌ تکیه بر شناسایی تکنولوژی روز دنیا و با‌ هدف کسب آمادگی کشور در بومی‌سازی الگوریتم‌های رمز مورد‌ نیاز به‌منظور استفاده در زیرساخت‌های خدمات دولت‌ الکترونیک و نیازهای بلند‌مدت کشور در‌ این زمینه متخصصین مورد‌ نیاز جامعه را تربیت کند.